زندگی نامه سيّد حسن سید عشقيان
سيّد حسن ارديبهشت 1338 در بابل به دنيا آمد. پدرش ميرعلي نقي بود و مادرش ربابه نام داشت و خانه دار بود. سيّد حسن در يك خانواده اي وابسته به اهل بيت بزرگ شد. مراقبت ها و دقت هاي پدر و مادرش در حلال و حرام و تربيت بچه ها سيّد حسن را به جايي رساند كه در اوج جواني دنبال كمال رفت.
دبستان را در مدرسه ي بابل گذراند. بعد از پايان راهنمايي به دبيرستان شهريار رفت و در رشته ي رياضي ادامه ي تحصيل داد. هم زمان با تحصيل قبل از انقلاب در راهپيمايي و پخش اعلاميه شركت داشت.

محمد شافعيان، دوست شهيد مي گويد:
«قبل از پيروزي انقلاب در محافل و مساجد و برنامه ها حضور داشت. او زندگي را خيلي ساده و بي آلايش تصور مي كرد. خيلي ساده زندگي مي كرد. دنبال تجملات دنيا نبود و هميشه به لباس هاي ساده امّا تميز آراسته بود. براي جامعه روحانيت احترام خاصي قائل بود و پيروزي انقلاب و بيداري مردم را مديون جامعه روحانيت مي دانست.»
او كه از سربازي معاف شده بود، پس از اخذ ديپلم، رشته ي خلباني دانشگاه تهران قبول شد، امّا به عشق رفتن به جبهه قيد تحصيل را زد و براي هميشه دست از درس و رفتن به دانشگاه كشيد.

مادرش مي گويد: «اهل مسجد و مقيّد به نماز سر وقت بود. در كارهاي خانه، پخت و پز و شستن لباس ها كمك حال من بود. معاشرتي و پرطاقت در برابر سختي ها. عاشق كمك به ديگران، شجاع بود و سر نترسي داشت.

سيده فاطمه، خواهرش مي گويد:‌
«آن قدر سر نترسي داشت كه پس از انقلاب در چهارشنبه پيش كه مركز فعاليت ضدّ انقلاب بود، نمايشگاه عكس و كتاب هاي مذهبي و اسلامي برپا مي كرد و در برابر منافقين سرسختانه مي ايستاد. بسيار صبور بود و همواره مي گفت: شما بايد راه شهدا را ادامه بدهيد تا ريشه ظلم خشكانده شود. مواظب حق ديگران باشيد. مبادا دل كسي را به درد بياوريد. اگر حق النّاس به گردن داريد تا دير نشده، بپردازيد.

برادرش، سيّد تقي در مورد حق الناس مي­گويد:‌
«من رئيس شعبه بانك بودم. سال 60 براي خداحافظي نزد من آمد. در فاصله ي دو يا سه ساعتي كه با هم بوديم، من چند بار از تلفن بانك براي كارهاي شخصي استفاده كردم. وقتي صحبت هايمان به پايان رسيد، سرش را پايين آورد و گفت: برادر! تو از من خيلي بزرگ تري، امّا حيفم مي آيد به تو متذكر نشوم. تلفني كه استفاده شخصي از آن مي كني، بيت المال است. آيا مي تواني آن دنيا جواب چند ميليون انسان را بدهي؟ من حرفي براي گفتن نداشتم. او رفت و اين حرفش هنوز آويزه گوش من است تا از بيت المال استفاده شخصي نكنم.»
سيد حسن از همان دوران نوجواني، گرماگرم پيروزي انقلاب راهش را شناخت و در جريان مبارزه با رژيم پهلوي خط مشي خود را مشخص كرد و بعد از انقلاب در پايگاه هاي مقاومت محل و سطح شهر براي مقابله با گروه هاي ضدّ انقلاب همكاري مي كرد. خبرهاي جنگ و تهاجم حزب بعث او را بي تاب حضور در جبهه براي دفاع از كشورش كرده بود. براي همين دانشگاه را رها و به جبهه شتافت و تا معاون گروهان پيش رفت تا اين كه در تاريخ 2/1/61 همزمان با باز شدن شكوفه هاي بهاري در جبهه رقابيه بر اثر اصابت تركش به سر به شهادت رسيد و پيكر پاكش 15 روز بعد 17/1/61 در آرامگاه معتمدي بابل آرام گرفت.

**********

فرازی کوتاه از شهید سیدحسن سیدعشقیان
سلام و درود خداوند قهار بر بنده پاکش محمد (ص) خاتم پیامبران. سلام و درود خدا بر تمامی اولیا و اوصیا از امیرالمومنین علی بن ابیطالب (ع) تا حضرت مهدی بقیة الله ارواحنا له الفداء و با سلام ودرود به پیشگاه رهبر انقلاب حضرت امام خمینی مد ظله العالی و با درود وتحیت به پیشگاه شهدای عالی مقام وامت شهید پرور وجهادگر؛ و با سلام خالصانه به پیشگاه خانواده عزیزم.
این جانب سید حسن عشقیان فرزند میر علی نقی به شماره شناسنامه 129 صادره از بابل چند مطلب را به عنوان وصیت با امت حزب الله و شهید پرورمان در میان می‌گذارم، باشد که این به یادگار پس ازشهادتم حرکتی و یا اثری در تعدادی گذارد، چرا که در زمان حیات در غفلت بوده و قدمی برای اسلام ومسلمین بر نداشته‌ام و همیشه خود را مدیون اسلام و شما مردم حزب الله می دانستم. در شروع کتابت آیاتی از قرآن کریم این کتاب نشان ساز را ذکر کردم که همگی دلالت بر عظمت و ارزش جهاد درراه خدا و صبر و استقامت در طریق الله را می‌نماید.

پیغمبر اکرم می‌فرماید المومن مرآة المومن. یک مومن آینه برادر مومن خود است. مساجد را پرکنید. با وحدت کلمه خود را برای مبارزه‌ای بزرگتر و عظیم‌تر با لشکریان استکبار جهانی و صهیونیسم بین المللی برای آزاد ساختن قدس عزیز آماده نمایید که این انقلاب قائم به الله و قائم به خود می باشد و ما این انقلاب را به قائم آل محمد عج بسپاریم و باید مصائب و مشکلات راه را تحمل کرده واین بار عظیم و مسئولیت خطیری که نظر لطف الهی را شامل حال ما گردانیده به آیندگان سپرده و درتداوم بخشیدن به آن نهایت احترام و عزت را بگذاریم.
و چه مومنان و متقیان و فداکارانی شایسته‌تر از این قشر و این دسته سراغ دارید و شما ای روحانیون عزیز و علمای محترم، وظیفه اسلامی و الهی تان بیش از پیش عمل نموده و خود بهتر می دانید که این انقلاب بار مسئولیتتان را سنگین‌تر نموده و رهبریت این انقلاب را به دوش فولادین شما نهاده است در تشکل و انسجام دادن مومنین و مسلمین نهایت سعی و کوشش را بنمایید و ارزش و اهمیت این پست وآن لباس مقدستان را بدانید.

خداوند کریم بر امت ما و بر مردم ما و فقط ملت ایران این منت را گذاشته و این افتخار را داده که فقط و فقط برای خدا و دین محمد (ص) قیام نموده و همه بندها و وابستگی‌های نفسانی و روحانی به غیر الله را گسسته و با الله و تنها قدرت مطلق حاکم برجهان خلق پیوند زند، باشد که قطره فانی در اقیانوس بی نهایت، ارزشی به خود پیدا نماید.
در طول اعصار و قرون متمادی در دوره پیغمبران پیشین این افتخار واوج نصیب برخی از امت‌ها می‌شد و با بهره گیری از دستورات الهی و فرمانبری از فرستاده خداوند به درجاتی عالیه می‌رسیدند و برخی هم ناسپاسی می‌نمودند و تاب تحمل مشکلات و سختی‌های راه را نداشته و با طغیان و عصیانگری از قید عبودیت الله خارج شده و به درد و ذلت دچار می‌گشتند و آماده و منتظر بلا از طرف حق تعالی می‌گشتند.
تا این که تاریخ به پیش رفت و در بستر تاریخ قومها و قبیله‌ها و امتها، پیغمبران و رسولانی پا به عرصه‌ی هستی نهاده و بدرود حیات گفتند و برخی از امتها با کوله بار گناه و ذلت و ننگ به جهان آخرت سفر نموده، برخی در تاریخ از خود نشان و افتخاری از شجاعت و مردانگي و بندگی حق تعالی و استقامت و صبر در مقابل طاغی و ظالم به جای گذاشته و تا ابد الدهر نامشان در سطر نوشته و همانند ستاره ‌ای تابان بر تارک افلاک می‌درخشند و زمان صدر اسلام و مبارزات و غزوات پيغمبر (ص) و علی (ع) و رنجها و مصیبت‌های وارده بر پیغمبر اکرم و اولادشان و بر وصی او همه و همه گویای عظمت و بزرگی خداوند تبارک و تعالی می‌باشند که این مردان پاک و معصوم درکمال قدرت و اقتدار خود را بنده‌ی ناچیز خدا می‌پنداشتند و طوق بندگی او را به گردن می‌نهادند و در مقابل هر سلطان جائر و گردنکشی وهر ظالم و ستمکاری همچون رعد می‌خروشیدند.